İLK AŞK

      İlk aşkım benim  ''dedem''di.Halen benimle.Şahsına münhasır dediğimiz bir insandı küçüktüm az ve öz tanıdım Onu.

    O nun yittiği anı  hissetmişim öyle derdi annanem  -Ağladın derdi,avaz  avaz.Uzun  zaman öğle ezanında perdelerin  arkasında ağladım  bir öğle vakti gitmişti bizden, bize gelmeye çalışırken.O kadar çok dua etmiştim ki  ben de melek olayım, yanına gidiyim diye... Herhalde yukarıda ki beni dinleseydi  10 yaşıma gelmeden ölürdüm..

    Üstünden zaman geçtikçe türlü türlü saplantılar oluşturmuştum ;küçükken büyüklerin dediği dini bir bilgi beni çok korkuturdu ve hala inanmasam da  korkarım.Şöyle derlerdi galiba;  Mahşer günü insan  sevdiği yanında dursa bile farkedemiyecek,tanıyamayacak  o hengame de herkes kendi derdine yol.O kadar korkmuştum ki; ya O an geldiğinde yanımda dedem olursa ve birbirimizi  fark edemeyip  öylece yan yana durursak diye...

Diğer  saplantım klozetin kapağındaki kırmızımsı pas lekesiydi çocuk aklımla dedemin kanıydı ve ben ölesiye korkardım klozetten..Benim araf larım işte.

      Sevgisini de tatmıştım  ve acı dolu evresini de sevmenin en güzelinin..Ama  acıdan  kurtulamıyordum,küçücüktüm acıyla ne yapacağımı bilemiyordum .Gene yardım eli Ondan geldi ...Bir mucizeydi yaşadığım ;annanemin evi o eski tip büyük evlerdendi  hani meyve bahçeli dünyayı içinde barındıran gölün tam karşısına düşen bir tepedeydi çocuk adımları için tepeydi.Bir gün  merdivenleri süpüreceğim diye tozuturken O ' nu gördüm karşıdan gülerek geliyordu.Yüreğim birden ferahladı .Kısa bir andı  hiç unutamadığım...O an acımı bitti..Öldüğü gün çok beklediğimi hatırlıyorum , gelmemişti.İşte  yıllar önce gelmesi gerektiği saatte tepeyi çıkarak geldi..Benim için gelmişti veda etmeye

      Ve ben büyüdüm Onsuz ama hep bir parçam Onunla.  Kemik gözlük kullanmakta ki ısrarım Ona benzemek içindi...Gözlüklü insanları hep kalbimin kayırması da bundandır.😊