Güzel Masalım

            

           Nerede  miyim ?Yarattığım en güzel masalımdayım.Evim ,evimin  en güzel tarafı  merkezinde iki ufaklık olması.Büyümekteler  her gün,her yıl.Ama hep yanlarında değilim :( Uykudan önce masal anlatmak için ve rahatsızlandıklarında onları teselli etmek için gidebiliyorum.

             Sadece benim olan ve  başka kimselerinin olmadığı gariplerim..Bazen babalarını soruyorlar çok güzel bir gülüşü vardı diyorum.Oğlum vereceğim cevaptan biraz da ürker gibi sormalarda -Peki beni sever miydi ? Çok severdi  diyorum duygusal olduğun için .Duygulu insanları severdi diyorum..Bir gururlu çocuk gülümsemesi yerleşiyor suratına.Diğer miniğim ise peki beni diyor seni de eğlenceli bulurdu güldürürdün kesin Onu diyorum..Sanki duymak istediği buymuş gibi . ..

                İnsanların aslında bildiği çocuk sevmem isteme ayakları…Belki de paylaşmak istemediğim güzellikler olduğundan .

               Ama benim bildiğim bu en güzel dünyam  Şu an  yatağımızın  tam ortasındayım çünkü paylaştırmak gerek sevgiyi. 

             .Bir yanımda  doğurduğumda bile  o hisliliğini  sezdiğim , duygusal, tertemiz yürekli  oğlum .Her uyuyuşumuzda da ki anlattığım uydurma  masalları  sonuna kadar dinleyip anne bir gün bende senin gibi masalcı olacağım diye uykuya dalan bir çocuk…Bakışları içime işliyor Onun.  İnsanın böyle düşünmesi  doğru mu yanlış mı bilmiyorum ama  ilk o hayatıma geldiği için mutluyum huzur hissi verdi bana…

             Diğer tarafımda Ondan daha küçük ama daha akıllı ,oyunbozan kızım ….Kumral saçları dalgalı ,gözleri  dedesi gibi deniz mavisi …Oyun oynamayı çok seven  ve hiç yorulmayan bir minki bu.

         Tam ortalarındayım şu an. Bir masal anlatmaktayım   kulede esir kalmış kız ile Onu bulamayıp bu yolda ölmüş bir prens hakkında..Üzülüyorlar ..Hemen  yüzlerini mutlu edecek bir şeyler  diyorum. 

     - Bazı masallar hepte  görünen şeklide güzel bitmez ki diyorum belki de farklı bir Dünyadan geldikleri için  oraya geri gidip mutlu olmaları için bu gerekliydi diyorum.Bizde Onlara böyle düşünerek yardım edebiliriz  diyorum

       .Oğluma bakıyorum  hemen  gözlerini yummuş ;  nolur bulsunlar birbirlerini diye fısıldamakta

         Masalı bitirdiğimde Onlara bugünün  ayrı bir gün olduğunu bizimde aslında başka bir yere ait olduğumuzu ve eğer oraya gidersek  beni beklemek zorunda kalmayacaklarını ve  hep yanlarında olacağımı söylüyorum.Güzel sonları olan masallar anlattığım. Oğlumu heyecanını görebiliyorum diğer miniğim  ise durgun biraz.Dün midesi kötüymüş ondan pek halimiz yok gibi… :(  Öpüyorum  yüzlerinden ve Onlardan  göklere kadar uzanan sihirli  fasülye tohumunu   hatırlamalarını istiyorum .Ben hatırlıyorum anne diyen minik sesler kulaklarımda .. Birlikte    oraya gideceğiz  diyorum ..3 minik fasülye çıkarıyorum  geceliğimin cebimden .Gözlerinde çocuk merakları ..Ama hemen ekliyorum  bunları ekmeyeceğiz  tıpkı  Alice'  deki gibi yutacağız.Bir an duruyorum biraz korkmuşlar gibi.Hemen ekliyorum 

  -Ama korkamayın onun gibi dev olmayacağız sadece başka bir yere gidiceğiz hep birlikte…

       Oğlum sarılıyor biraz da ürkmüş ben senden ayrılmak istemiyorum anne diyerek  kızım da sokuluyor ..

        İlk önce temiz yüzlü meleğime veriyorum  fasülyeyi , öpüyorum ve kokusu içimde dönüyorum kızma . Çok heyecanlı farklı bir yer göreceğinden yutuveriyor susuz gülerek J.Bu yaptığı hareket beni de ister istemez güldürüyor b,r an vazgeçmek istiyorum ...Onu da öpüyorum saçlarından sonra bende alıyorum ..Gözlerimden yaşlar kafamda  düşünceler uyuyana kadar minki ellerini yüzlerini öpüyorum ..

              Şu an  Ne mi yapıyorum hayır kılımı kıpırtadamıyorum  sadece bakıyorum üçüne mutluluklarına …Şimdi dönüp de gidersem Onların  gittiğine inanamam. Onların gittiklerini hissetmem gerek  acı bir şeklide ... Derileri sarı mor renk aldığında ve kokmaya başladıklarında sinir hücrelerim uyarı verdiğinde   anlayacağım ki gitmişler…O zaman kürekle geri geleceğim solmuş bedenlerini alaıcağım ...

Aya

     Her karamalarda ve üzgün  olduğumda yanımda olan bir şarkı bu…O hep galip geldiğinde durmadan çaldığı bir yankı ...Kalkıp içimde isterik şekilde sevinç oynamalarında  , dönüp durduğu döngü...Beni  bana mahkum eden ….

    Konuşmayı   bir türlü beceremiyorum.. Düşüncelerinin içinde kalması zorunda olunca  nasıl konuşur ki insan ? Ve kimsenin olmadığını bilmek ne kadar acı verir ? …İçimle de konuşamıyorum ki ben .Yüreğimin ortasında bir kadın oturmuş, boğazından gelen yırtıcı anlamsız sesler. Sus diyorum sus artık ve rahat bırak beni !.Her gün boğuşuyorum bazen iki tokat atıyorum yere yığılıyor ,dövülmekten bitap.Bazen  tutuyor yakamı ve beni hasta düşürüyor.Sıfırlanıyorum  bitki gibi öylece duruyorum  aranızda ,yanımda öldürülürseniz bile dönüp bakamayacak gibi kendi kendime  geçiyorum..Sizi hiç tanımıyormuşum gibi geliyor.Hiç sevmemişim gibi ,hiç sevişmemiş gibi....

      Yapma !Yapmamak  elde değil o kadın orada beni bana mahkum ....Çok çaba sarf etmek zorunda kalmak,  uyum sağlamak .Ve o kadar zor ki..Sıkıldım.. Anlamlandırmak , ilişki kurmak... Bir kuş gibi ...Ve bir sonuç var mı? yok sadece gülümsemeler en sahtesinden

İLK AŞK

      İlk aşkım benim  ''dedem''di.Halen benimle.Şahsına münhasır dediğimiz bir insandı küçüktüm az ve öz tanıdım Onu.

    O nun yittiği anı  hissetmişim öyle derdi annanem  -Ağladın derdi,avaz  avaz.Uzun  zaman öğle ezanında perdelerin  arkasında ağladım  bir öğle vakti gitmişti bizden, bize gelmeye çalışırken.O kadar çok dua etmiştim ki  ben de melek olayım, yanına gidiyim diye... Herhalde yukarıda ki beni dinleseydi  10 yaşıma gelmeden ölürdüm..

    Üstünden zaman geçtikçe türlü türlü saplantılar oluşturmuştum ;küçükken büyüklerin dediği dini bir bilgi beni çok korkuturdu ve hala inanmasam da  korkarım.Şöyle derlerdi galiba;  Mahşer günü insan  sevdiği yanında dursa bile farkedemiyecek,tanıyamayacak  o hengame de herkes kendi derdine yol.O kadar korkmuştum ki; ya O an geldiğinde yanımda dedem olursa ve birbirimizi  fark edemeyip  öylece yan yana durursak diye...

Diğer  saplantım klozetin kapağındaki kırmızımsı pas lekesiydi çocuk aklımla dedemin kanıydı ve ben ölesiye korkardım klozetten..Benim araf larım işte.

      Sevgisini de tatmıştım  ve acı dolu evresini de sevmenin en güzelinin..Ama  acıdan  kurtulamıyordum,küçücüktüm acıyla ne yapacağımı bilemiyordum .Gene yardım eli Ondan geldi ...Bir mucizeydi yaşadığım ;annanemin evi o eski tip büyük evlerdendi  hani meyve bahçeli dünyayı içinde barındıran gölün tam karşısına düşen bir tepedeydi çocuk adımları için tepeydi.Bir gün  merdivenleri süpüreceğim diye tozuturken O ' nu gördüm karşıdan gülerek geliyordu.Yüreğim birden ferahladı .Kısa bir andı  hiç unutamadığım...O an acımı bitti..Öldüğü gün çok beklediğimi hatırlıyorum , gelmemişti.İşte  yıllar önce gelmesi gerektiği saatte tepeyi çıkarak geldi..Benim için gelmişti veda etmeye

      Ve ben büyüdüm Onsuz ama hep bir parçam Onunla.  Kemik gözlük kullanmakta ki ısrarım Ona benzemek içindi...Gözlüklü insanları hep kalbimin kayırması da bundandır.😊