En büyük engel insanın kendisiydi.Siz en büyük engel Sizsiniz!diyen 10 adımda mutluluklar,pozitif yaşam ipucları kitapları…Ya bizi sevenler? Öyle dediğimiz, umutlarımızı,ideallerimizi,diğerlerine göre olanaksız denilen şeylerimizi paylaştığımız,bize inanarak evlendiğimiz ve belki de onlardan çocuğumuz olan kişiler-Kişi?Sevdiğini sandığımız amacı basitçe bizi korumak gibi görünen ideal zevceler!Yumuşak başlı ideal anne ve babalar!Nasıl da anlar bakmıştı?Sokağın köşesinde konuşurken Sana!Ne oldu? Sadece anlayış mıydı bu?Ne kadar acıydı, anlayış göstermek,unutmak ondan daha ağır ve aşağılağıyıcı olmadı...Yıllarca unutturdu Sana olan o sonsuz dediği bencilliğiyle,sevgisiyle! Ona göre sevgiydi.Soyutlamak,kendini ve seni, ailenin ideal koca ve karıları haline getirmek.O da ne yapsın dı dimi ?Öyle bir ülkedeydi ki yaşam bile tefeci,bezirgan,finans,kapital ortaklığının indi bindi oyunuydu düzen gibi.İnananlar,yürekliler solacak yerini anlayışlı ağır başlı eşlere bırakacaklardı,sonsuz açık kollarıyla!Sevginin ne demek olduğunu unutarak sömürücekti Seni ideal Sen? olmaya.Neler konuşurdunuz hatırlar mısın?Tek düşündüğün iyi bir zevcem ,güzel bir çocuğum,bir ev,araba olduğu olurdu.Ya sen?Seninle yürüyen o heyecanlı kadın,erkek silüeti?Düzen bu diye sevgiler de mi böyle mi olucaktı?Saygı küfür etmemek,eşe bakmak,çocuk vermek,aldatmamak mıydı?En önemlisi neydi hatırla ?Onunla konuşurdunuz sabahlara dek.Bu değil di sebebi hayatın, bu değildi sevmek!Ruhunu unuttun en büyük acıyı verdin kollarınla Ona,sarıldın tepkisiz anlayışınla!O vardı gurur duyduğun adam-kadın ne yaptın Ona?İnandığın,sevdiğin,dinlediğin,tartıştığın,çatıştığın Sen! Ama dinleyen Sen!Rahatlığa koyverdin kendini sonra Onu çağırdın kulağına tatlı tatlı fısıldayarak yuttun SENİ,ONU, BİZİ!
